Groomer AcademieBIND DE STRIJD AAN MET PARASIETEN!
Bijgewerkt op: 9 jun. 2020
Bind de strijd aan met parasieten!
... Niet alleen in het belang van jouw hond of kat, maar ook in het belang van je eigen gezondheid...
deel 1 WEG MET VLOOIEN EN TEKEN...
en nog meer van die enge kriebeldingen!
VLOOIEN
De meest voorkomende uitwendige parasieten, waardoor honden worden besmet, zijn vlooien. Bovendien vormen vlooien het hele jaar door een probleem.
Slechts 5% van alle vlooien zitten op de hond.
De rest (eitjes, larven, poppen, jonge vlooien) is
- onzichtbaar - in de omgeving aanwezig.
Om een vlooienprobleem grondig aan te pakken, moet je trachten om hun levenscyclus te doorbreken. Dit kan best door te verhinderen dat de volwassen vlooien opnieuw eieren kunnen leggen. Daar poppen 4 tot 10 maanden kunnen overleven in de omgeving, is het van zeer groot belang om de behandeling lang genoeg vol te houden - tot er geen poppen in de omgeving meer voorkomen. Heb je veel zwerfdieren of onbehandelde dieren in de omgeving, dan kan het zijn dat je jouw hond levenslang preventief zal moeten behandelen. Om een vlooienplaag uit te roeien zal je zowel het dier als de omgeving moeten aanpakken.
Waarom - preventief - behandelen tegen vlooien?
Een vlooienbeet kan heftige jeuk veroorzaken, waardoor je hond zich veelvuldig gaat krabben.
Sommige honden lijden aan vlooienallergie - een allergie voor het vlooienspeeksel. Een vlooienallergie uit zich door ergere jeuk, haaruitval, verdikking van de huid, vette huid en meestal een bacteriële huidontsteking als gevolg.
Vlooien zijn ook de voornaamste drager van de lintworm Dipylidium caninum.
Vlooien kunnen ook mensen bijten, besmetten en ziekten overdragen op mensen.
TEKEN
De tweede meest voorkomende externe parasieten zijn teken; kleine spinachtige parasieten. Het grootste aantal teken zien we van de lente tot de herfst, maar door de zachtere winters breidt het 'tekenseizoen' zich alsmaar uit.
Het is moeilijk om te voorkomen dat een hond teken krijgt. Teken komen vooral in bosrijke gebieden voor. Ze leven op planten - veelal hoge grassen en struiken. Wanneer jouw hond voorbij komt, klampt de teek zich vast. Teken boren zich als het ware met hun monddeel in de huid van de hond vast om zich dan vervolgens gedurende enkele dagen vol te zuigen met bloed. De beet op zich is niet pijnlijk en meestal merkt je hond er niets van. Sommige honden reageren wel op tekenbeten en krijgen jeuk, irritatie, ontsteking van de huid,... Het grote gevaar is echter dat veel teken drager zijn van bacteriën waardoor ziektes worden overgedragen.
Waarom - preventief - behandelen tegen teken?
Teken zijn de voornaamste overdrager van infectieziektes op honden:
Babesiose: veroorzaakt door Babesia canis. verantwoordelijk voor bloedarmoede, veroorzaakt door vernietiging van rode bloedcellen.
Ehrlichiose: de bacterie Ehrlichia canis infecteert de witte bloedcellen. Honden krijgen koorts en kunnen herstellen, andere honden blijven geïnfecteerd en krijgen problemen met hun immuunsysteem of ontwikkelen problemen met bloedstolling.
Ziekte van Lyme: de bacterie Borrelia burgdorferi veroorzaakt de ziekte van Lyme die zich kenmerkt door ondermeer lusteloosheid, verminderde eetlust, koorts, arthritis, opgezwollen lymfeklieren,...
Teken kunnen ziekten overdragen op mensen.
Eén van de bekende aandoeningen is de ziekte van Lyme. De kenmerken van deze ziekte zijn zeer verschillend: van gewrichtspijnen tot zenuwsymptomen,... Wanneer de diagnose niet tijdig wordt gesteld, is deze ziekte moeilijk te behandelen en kunnen er zich ernstige complicaties voordoen.
Wat te doen bij een tekenbeet?
Teken kunnen overal op het lichaam van je hond zitten. Vaak zitten ze in de nek, achter de oren, tussen de tenen of in de huidplooien. Ze houden echter het meest van warme en donkere plekken. Aanvankelijk zijn teken zeer klein en moeilijk te vinden, maar eens ze zich hebben vastgebeten n in het lichaam en beginnen bloed te zuigen, dan zwellen ze op tot een (donker)bruin bolletje.
Daar vele teken ziektes kunnen overdragen, is het aan te raden om je hond dagelijks of zelfs na elke wandeling te controleren op teken. In elk geval moet je een teek zo snel mogelijk, maar ook op de juiste manier verwijderen.
Wat je zeker niet mag doen, is de teek plat knijpen, insmeren met olie e.d. De teek gaat dan net maaginhoud uitbraken, waardoor de kans op besmetting van je hond met een infectieziekte vele malen groter is.
Hoe een teek correct verwijderen?
Gebruik altijd een speciaal tekentangetje.
Neem de teek zo dicht mogelijk bij de huid vast.
Draai het tangetje linksom (tegen wijzerzin in) zodat de teek loslaat.
Controleer of de kop van de teek meegekomen is. Als de kop blijft zitten in de huid, probeer deze dan voorzichtig eruit te halen.
Vernietig de teek.
Ontsmet de huid rondom de bijtwonde.
Hou de plek van de tekenbeet enkele dagen in de gaten. Wordt de huid erg rood, of lijkt je hond ziek; contacteer bij twijfel altijd je dierenarts!
Probeer vlooien en teken zoveel mogelijk te vermijden door
PREVENTIEF te handelen!
MIJTEN
Mijten zijn microscopisch kleine, bloedzuigende, spinachtige beestjes. Sommige mijten behoren tot de 'normale huidbewoners' en zorgen doorgaans niet voor problemen. Andere soorten leven dan weer in de omgeving van het dier, bijvoorbeeld in hun mand of kooi, en zuigen ’s nachts bloed.
Je huisdier kan met mijten besmet raken via hooi of stro, via wilde dieren - zoals vogels, ratten en muizen- , maar ook door direct contact met een besmette soortgenoot, besmette dekens of manden.
Symptomen van een besmetting door mijten zijn (afhankelijk van de soort mijten): jeuk, krabben of voortdurend likken, met de kop schudden, onrustig zijn, kale plekken hebben en een doffe vacht,...
Soorten mijten Oormijt (Otodectes cynotis)
Komt voor bij o.a. honden, katten, fretten, konijnen en cavia's
Beperkt zich meestal tot de gehoorgang, maar kan ook op de kop van het dier voorkomen
Meer risico op besmetting bij
jonge dieren
dieren met hangende oren
Symptomen:
zwart, korrelig oorsmeer
jeuk en schudden met het hoofd
veelvuldig krabben aan de oren, soms tot bloedens toe
Graafmijt of schurft (Acarus scabiei of Sarcoptes scabiei)
Komt vooral voor bij cavia's en andere kleine knaagdieren.
Schurftmijten graven over het hele lichaam gangen in de huid
Symptomen:
erge jeuk, schilfers en kale plekken
veelvuldig krabben met kleine wondjes als gevolg
Schilfermijt (Cheyletiella)
Komt veel voor bij honden, katten en konijnen
Vooral jonge en oudere dieren zijn gevoelig
Het is zeer besmettelijk, ook voor mensen
Symptomen
De dieren hebben niet altijd jeuk
Sommige dieren hebben geen symptomen, maar kunnen wel andere dieren besmetten
Andere dieren krijgen een doffe vacht, met roos en veel losse haren en schilfers
Bloedmijten - (soms ten onrechte bloedluizen genoemd)
Komt vooral voor bij vogels, maar ze kunnen ook knaagdieren besmetten.
Houden zich schuil in kieren en spleten van de hokken
’s Nachts zuigen ze bloed
Symptomen
irritatie
verzwakt dier
Demodex - of puppyschurft
Komt vooral voor bij honden
Deze mijt hoort tot de normale huidflora
Pups worden besmet door hun moeder binnen de drie dagen na geboorte. Daarna kunnen de mijten de huid niet meer doordringen.
Bij oudere dieren is Demodex niet besmettelijk.
Klachten ontstaan meestal als
er meer mijten dan normaal aanwezig zijn
er een probleem is met de afweer - bijvoorbeeld bij jonge, oude of zieke dieren.
De behandeling is meestal langdurig.
Bij vermoeden van een besmetting door mijten:
raadpleeg steeds je dierenarts voor de diagnose en behandeling!
Lees meer over VLOOIEN- EN TEKENPREVENTIE
in deel 2 van deze Groomer Academie Blog.
♥ Kies voor een gezonder alternatief, zowel voor jezelf als voor je huisdier!
HEALTHY DOGS - HAPPY PLANET = HAPPY DOGS - HEALTHY PLANET
"Our goal is for them to reach the 'AHA' moment."
